7 sept 2015



Mais aló das xustas reivindicacións destes días, o actual modelo do sector lácteo é dificilmente sustentábel e dificilmente defendible


Xa sei que o que vou dicir non vai gustar a moita xente. Supoño que é unha herexía e xa sabemos o que se fai cos herexes. Mais haberá que arriscarse a dicilo. Pero vaia por diante que non me empeño en ter  a razón. Si non estades de acordo co que digo, con non facerme caso, todo amañado. Procurarei non insistir nin retrucar.

Empezo por dicir que creo que os chamados/as gandeiros/as do sector lácteo teñen razón neste momento ao pretender un prezo mais alto para o leite. E tamén a teñen os sindicatos en defender esta posición e en mobilizarse. E a súa función. Pero a continuación digo que non entendo nin comparto a posición das persoas e das organizacións políticas ( sobre todo se son nacionalistas ) , agás honrosas excepcións, que sen mais saen en “defensa do sector lácteo” ao que consideran un sector fundamental para o pais. E por qué digo esta herexía ?  Pois polo seguinte:

1.- Quen está saíndo estes días cos tractores ás carreteras, na maioría dos casos,  non son labregos/as ( ou campesiños) como eran os/as que saian nos anos setenta do século pasado. Nin eles/as mesmos/as se consideran tais. Non queren chamarse labregos/as, senón gandeiros/as. Son pequenos e medianos empresarios do leite que conciben a súa actividade como un negocio. E como en todos os negocios, igual que agora sofren prezos baixos, non hai moito pasaron tempadas de prezos moi rendíbeis. As explotacións de leite hoxe en dia son na súa maioría, fabricas que utilizan seres vivos, nas que entran os insumos e saen os produtos, como en calquera fabrica. Moi lonxe da concepción da vida e da actividade campesiña e bastante mais preto do modelo de integración capitalista que implantou COREN neste pais. Analizado baixo esta perspectiva veredes que certos comportamentos “expontaneos” das tractoradas encaixan perfectamente no comportamento desta clase social ( ou sector da sociedade se é máis moderno dicilo así).

2.- O actual modelo do sector lácteo é dificilmente sustentábel e dificilmente defendible desde unha perspectiva de pais e desde unha perspectiva medio ambiental e agroecoloxica.
Non é defendible desde a perspectiva ambiental porque é un modelo produtivo de gandería industrial  con grande impacto ambiental, que consume demasiada enerxía, xera enorme cantidades de gases de efecto invernadoiro e está inzando o pais de cultivos transxénicos, contaminado o solo con herbicidas, etc..
Non é defendible desde a perspectiva de pais, porque é un sector económico de monocultivo con destino á exportación. O típico exemplo da dependencia económica ( colonial diriamos hai anos) . Mentres producimos leite para 30 millos de persoas, temos que importar mais da metade dos alimentos que consumimos. Así que semella ridículo os chamamentos a consumir leite galego.

3.- Está ben que se pida a intervención da administración para garantir os prezos. Iso significa utilizar os cartos de todos/as nos para elo. Por iso , se cadra, convén saber que , igual que os cartos do rescate de Grecia acaban maioritariamente nos bancos alemáns, os cartos que se lle dean ao sector lácteo acabaran nas multinacionais e nas empresas de penso, de maquinaria, de semente e nos bancos. Porque alí acaban máis do 70% dos ingresos do leite dunha explotación de leite. E si se controlan os prezos de venta dos produtos e non os prezos de compra de insumos , xa sabedes o que ocorre ¿non si? E con isto non digo que non haxa que facelo nesta situación, só que convén saber que estamos facendo.

4.- Non acabo de entender, xa que logo, que se mida o nacionalismo poñendo liñas vermellas no pacto ou non pacto con partidos estatais, mentres se defende un modelo de produción como o lácteo. Seica queremos soberanía para afondar na nosa dependencia económica, para avanzar na destrución ambiental do pais? Pois para iso, mellor deixalo. Se o noso proxecto nacional vai consistir en imitar aos demais, en percorrer os camiños do capitalismo dependente que outros percorreron antes, empezo a pensar que mais que nacionalismo o que temos neste pais non pasa dun rexionalismo que ao carecer de proxecto nacional propio ten que buscar a diferenciación no secundario.
Dito isto, o meu apoio aos pequenos e medianos empresarios/as do sector lácteo porque ao fin eles/as non fixeron mais que seguir o modelo que lles impuxeron, mais este apoio non debe impedir que lles lembre que mentres outros/as se baixaron do modelo ou non quixeron seguilo, unha grande parte deles/as afondaron cada vez mais nel con  prepotencia, porque só ollaron para o seu interese económico e moitas veces mesmo se burlaron de quen se resistiu a seguir este camiño ou emprendeu outro con menos “brillo” económico.
E tampouco me pode facer esquecer que só representan arredor do 20% dos persoas que traballan no sector agrario e que a maioría do outro 80% segue a ser invisíbel para a ciencia, a economía e a política ( mesmo da esquerda e do nacionalismo, agás honrosas excepcións), a pesar de que, en xeral, seguen un modelo menos dependente, mais preto do agroecoloxicamente ideal e que producen, non para exportar, senón, sobre todo, para cubrir as necesidades de alimento da poboación galega. Estes labregos/as, que a maioría non están na tractorada, si que son un sector fundamental para o pais desde a perspectiva económica, social, identitaria e ambiental.

8 comentarios:

  1. Curioso, curioso o siloxismo...
    Se o entendín ben, razoas así:
    1. Non son labregos..., son empresarios.
    2. O sector lácteo non é ecolóxico.
    3. O prezo xusto do leite so beneficia a bancos e multinacionais.
    ... (As tres premisas, agora ven a conclusión)...
    Ergo...
    Non hai que poner liñas vermellas a pactar con partidos estatais!...
    E que Terán que ver as vacas con Podemos mais outra cousa?...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ti fas unha interpretación libre e creativa do artigo. Cadaquén pode interpretar o que queira pero afirmas cousas que eu non digo no artigo. Non sei si vale a pena que che aclare porque teño a sensación de que tampouco vou conseguir vencer os teus prexuízos. Por iso só unhas cousas breves.

      Eu non digo que o sector lácteo non é ecolóxico ( o cal sen dubida é certo) , digo que ten elevados custes ambientais, que é diferente. Pero digo outra cousa mais que semella que esqueces: Que é un sector de monocultivo exportador típico de calquera economía con dependencia colonial e que, polo tanto, non é lóxico que este modelo sexa defendido por quen quer rachar con esa dependencia.

      Eu non digo que un prezo xusto so beneficia aos bancos e as multinacionais, senón que nas explotacións de leite, o 70% dos ingresos acaban en bancos e multinacionais . Ese papel de “intermediario” entre a industria do leite e a dos pensos por exemplo, foi algo que me fixeron ver os propios gandeiros/as e se falas con eles dirancho.

      No artigo eu non tomo posición no debate entre pactar ou non con partidos estatais. Só digo que é un debate secundario. Ocorre moitas veces na vida que cando un se centra nos debates secundarios para marcar diferenzas é porque non as ten nos principais. E para min o principal é saber qué proxecto nacional ten o nacionalismo. E tamén digo que si o que queremos facer é o mesmo que queren facer os partidos estatais, ¿ de que vale enredar debatendo sobre o secundario? E nese sentido ¿Cal é diferenza sobre a valoración e o modelo do sector lácteo entre o nacionalismo e o PP ou PSOE? Ou cal é a diferenza no caso do AVE, ou do sector forestal ou dos incendios? Podemos xogar a encontrar diferenzas entre as declaracións do conselleiro Suarez Canal e as da conselleira Rosa Quintana a este respecto. Si as encontras avísame. E, por si acaso, aclaro que isto non é ningún xuízo negativo sobre a xestión de Alfredo.

      Eliminar
  2. A lógica progre do artigo é a mesma de quem nega o desenvolvimento das forças produtivas "para todos" sem questionar a lógica da pirámide imperialista, e por tanto, condenando ao atrasso aos mais pobres mentres os mais ricos, o cumio desa pirámide, continuam a operar baixo a mesma lógica. Baixo essas ideias a URSS nunca teria passado de ser um pais semi-feudal a se converter em potência mundial e por em causa o elo imperailista por primeira vez na historia da humanidade.

    Entraremos em longuisimos debates que como sempre, deixarám a óptica da luita de classes em último lugar baixo qualquer pretexto ambientalista. E, no casso que nos ocupa, culpabilizar um sector obrigado polas políticas capitalistas da UE a operar baixo um modelo concreto (fruto de umha correlaçom), reconvertido à força fruto da inclusom de Galiza como colónia na Espanha e logo na UE, é equivalente a qualquer outro sector na Galiza: energético, naval, automoçom. É dizer, à escasa presença da industria no nosso pais, e por tanto, à geraçom de valor real na nossa terra, que como todos sabemos, tem lugar no sector produtivo, nom nos serviços (que é onde se realiza parte dele) nem na banca. É por tanto umha lógica profundamenta reducionista, e que, ainda para mais, tende a mesturar alhos com bugalhos culpabilizando o nacionalismo. O certo é que o coerente seria luitar pola plena soberania para poder decidir quais modelos aplicamos para a nossa terra, porque o contrário é dividir e alimentar precisamente aquilo que se diz combater. No casso de que o objectivo do artigo for bater contra o capitalismo e nom contra o nacionalismo galego, que é algo que nom fica evidente.

    E sobre a natureza de classe dos gandeiros é mixta, labrego-proprietária e pequeno-burguesa. Porém, na maior parte exploraçons familiares sem empregados, sem apropriaçom da mais-valia. O nacionalismo popular galego defende umha aliança de classes em prol da soberania, e ai entram tb estes sectores nom monopolistas. Dizer que o nacionalismo galego defendeu algumha vez outra cousa é viver noutra galaxia.

    Por último, tratar os gandeiros galegos da tratorada como cómplices da destruiçom ambiental da Galiza é tanto como dizer que o teu artigo é cómplice dos monopólios da alimentaçom e das políticas da UE que pretendem liquidar o nosso agro desde hai anos. Podendo escolher, nom dubidas em faze-lo contra a parte mais feble, e isso nom soamente é eticamente rejeitável, mas profundamente clarificador a cerca do carácter reaccionário de um determinado "ambientalismo" que hoje opera a nível internacional e que tem como objecto dividir qualquer aliança anti-monopolista das clases populares.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Efeitavemente isto daria lugar a un longuisimo debate. Por iso só duas cousas. Eu non culpabilizo a nigunen ( e o digo expresamente). Só trato de descreber como é o sector na actualidade e chamar a un cambio de modelo .Semella que o que ti defendes é continuar co mesmo porque o contrario seria culpabilizar aos gandeiros/as. Supoño que non é asi, mais non me queda claro.
      No marxismo que aprendin hai case cuarenta anos non habia clases sociais mixtas, pero pode ser, terei que reciclarme

      Eliminar
  3. Non sei de que vos preocupades... http://go.shr.lc/1NrNC4I

    ResponderEliminar
  4. Colectivización e autoxestión nacional-popular como marca propia?

    ResponderEliminar

comentario

comentarios