o parlamento galego e o dereito de autodeterminación

Neste días hai compañeiros/as que están consternados/as polo feito de que, ao parecer, a presenza do nacionalismo no Parlamento Galego é menor que hai catro anos.

Desde o meu punto de visto isto é non decatarse de que se está iniciando unha nova etapa e analizar con vellos esquema as novas realidades. Mais en todo caso, quixera facer un exercicio de practica política virtual.

O único nacionalismo existente ate o momento no Parlamento galego nunca se declarou independentista. A súa proposta estratéxica sempre  foi o recoñecemento do dereito de autodeterminación e o exercicio da soberanía , entendido como un proceso que se vai concretando sobre a marcha. No ano 2006 o BNG fixaba como “obxectivos estratéxicos” a consecución dun estatuto de nación e un estado plurinacional. No 2012 dicía que a  soberanía debe concretarse, a través do exercicio de autodeterminación, remitíndose a que o pobo galego decidira si isto debería  conducir a unha nova articulación do estado ou a independencia. No ultimo programa electoral só se propón o recoñecemento do dereito de autodeterminación de Galiza, consonte a súa condición de nación.

Pola súa banda AGE, no seu programa electoral indica que, na Galiza, a conquista da soberanía política da nosa nación segue a ser un obxectivo estratéxico. E engade que dende as institucións, é preciso pular pola liberdade, igualdade e fraternidade para a cidadanía e polo exercicio da soberanía plena para a nosa nación: “liberación nacional e social son indisociábeis nunha nación sen estado”.

Sentadas as bases “escritas” das dúas alternativas hoxe presentes no Parlamento Galego, fagamos un exercicio de política ficción. ¿Qué ocorrería se alguén presentara no Parlamento unha proposta pola independencia de Galiza no ano 2011?. Si nos atemos aos principios programáticos e ao programa electoral, o grupo parlamentar do BNG non tería mandato para votar a favor. Supoñamos en todo caso que deixara liberdade de voto e todos/as os seus deputados/as votaran a favor. Habería todo mais 12 votos pola independencia.

Supoñamos que esta mesma proposta se fai no 2013. O BNG está a mesma situación e o mesmo ocorrería agora en AGE, só que nisto caso dentro dela si hai forzas que son programaticamente independentistas. Supoñamos que deixa liberdade de voto e que os parlamentarios/as de ANOVA votan a favor e os de EU en contra. En total 11 votos a favor como máximo

Fagamos agora unha nova suposición. ¿Qué ocorrería se alguén presentara no Parlamento unha proposta a favor do dereito a decidir dos galegos e galegas no ano 2011?. Neste caso, o grupo parlamentar do BNG sí tería un mandato claro e programático : debería votar a favor. Polo tanto 12 votos. Supoñamos que esa mesma proposta se fai no 2013. O BNG están a mesma situación. Agora tamén AGE no seu conxunto ten un mandato claro a favor. Polo tanto deberían sumar os seus 9 votos. En total 16 votos.

Resumindo. A correlación de forzas a favor da independencia no parlamento galego púidose reducir nun deputado/a ( non se pode asegurar) a respecto da anterior lexislatura , mais a correlación de forzas a favor do dereito a decidir, que representa o programa máximo do nacionalismo galego actuante no parlamento galego ate hoxe,  incrementouse en catro deputados/as. Que cadaquén interprete o que queira.